Ίμβρος και Τένεδος: Οι ”άγνωστες” χαμένες πατρίδες (Μέρος 2ο)
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στα αλησμόνητα νησιά Ίμβρος και Τένεδος θα διαβάσατε την συνέντευξη ενός ανθρώπου και γεννήθηκε έζησε και μεγάλωσε σε αυτά τα μέρη.
»Δεν έχω κάτι να ντρέπομαι. Είμαι υπερήφανη για την πατρίδα μου. Απλά αισθάνομαι άβολα να μοιράζομαι επώνυμα τόσο ευαίσθητα θέματα», δήλωσε η ίδια. Για λόγους εχεμύθειας, λοιπόν, η ίδια η συνεντευξιαζόμενη ζήτησε, να μην εμφανιστεί το όνομά της. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια; »Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τένεδο. Η μητέρα μου κατάγονταν από την Ίμβρο και ο πατέρας μου από την Τένεδο. Όταν παντρεύτηκαν, λοιπόν, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο νησί. Στην Τένεδο είχαν αναπτύξει τις δικές τους οικονομικές δραστηριότητες. Δεν ζούσαμε πλουσιοπάροχα αλλά αξιοπρεπώς. Μέχρι τα 16 πήγαινα σχολείο. Ήμουνα πολύ καλή μαθήτρια και αγαπούσα το σχολείο. Ονειρευόμουν κάποτε να σπούδαζα ιατρική. Παρότι η διδασκαλία των ελληνικών απαγορεύονταν και ειδικά στις πρώτες τάξεις αντιμετώπιζα δυσκολίες, κατάφερα να ανταπεξέλθω και να μάθω άριστα την γλώσσα. Βλέπετε, μέσα στο σπίτι μιλούσαμε μόνο ελληνικά και ως την ηλικία των 6 ετών δεν γνώριζα πολύ καλά τουρκικά. Παρ΄ όλα αυτά, κατάφερα να είμαι μία από τις άριστες μαθήτριες.»
Αφού ήσασταν αριστούχα, διεκδηκούσατε να σηκώσετε την σημαία στις μαθητικές παρελάσεις;
»Από άποψη βαθμολογίας ναι. Ηθικά όμως όχι. Κατ’ αρχάς, εγώ η ίδια δεν θα ήμουνα σε θέση να κάνω κάτι τέτοιο. Ήμουνα Ελληνίδα και αυτό το ένιωθα μέχρι τα βάθη της ψυχής μου. Θα ήταν τόσο ξένο και απρεπές για μένα να σηκώσω τη σημαία ενός έθνους στο οποίο δεν νιώθω ενταγμένη. Από την άλλη, ακόμα, δεν μπορούσα να σηκώσω την σημαία και για έναν πρακτικό λόγο. Είχα πάρει απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, λόγω του ότι ήμουν χριστιανή. Άρα, με ένα μάθημα λιγότερο, ερχόμουν δεύτερη στην προτεραιότητα.»
Τα τουρκικά βιβλία ιστορίας, πως παρουσιάζουν γεγονότα όπως την επανάσταση του 1821 ή διάφορες άλλες ελληνοτουρκικές διαμάχες;
‘‘Λένε πως την ιστορία την γράφει κάθε φορά ο νικητής. Εγώ διαφωνώ κάθετα σ ‘αυτό. Η ιστορία γράφεται από την σκοπιά που την βλέπει ο καθένας. Για το 1821 συγκεκριμένα, θυμάμαι πως οι Έλληνες παρουσιάζονταν ως αχάριστοι επαναστάτες χωρίς αιτία. Διδάσκονταν πως η συμβίωση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν απόλυτα ομαλή μεταξύ των διαφόρων εθνών και πως η εξουσία και ο σουλτάνος παραχωρούσε πολλά προνόμια στους Έλληνες. Ύστερα, ο Κολοκοντρώνης, ο Ανδρούτσος και ο Καραϊσκάκης είναι για τους Τούρκους ότι είναι και για τους Έλληνες ο Κεμάλ. Θεωρούνται δηλαδή ως αιμοσταγής τουρκοκτόνοι. Η πιο σημαντική διαφορετική ιστορική προσέγγιση πάντως πιστεύω πως σχετίζεται με την μικρασιατική καταστροφή. Στην Τουρκία, δίνεται ιδιαίτερο βάρος στα πεπραγμένα των Ελλήνων, πριν την αντεπίθεση του Κεμάλ. Τα συμβάντα αυτά δεν αναφέρονται καν στα ελληνικά ιστορικά βιβλία. Ενώ οι Τούρκοι μιλούν για σφαγές και βιασμούς ως τα βάθη της Ασίας, οι Έλληνες εστιάζουν στο κάψιμο και καταστροφή της Σμύρνης. Σε αυτό το θέμα πιστεύω πως η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Η γιαγιά μου, που έζησε στην διάρκεια των γεγονότων αυτών, μου εξιστορούσε διάφορες ιστορίες για βάναυσες ενέργειες και Ελλήνων και Τούρκων.»
Πηγή: https://frapress.gr/2015/09/imvros-ke-tenedos-i-agnostes-chamenes-patrides-meros-2o/